Σάββατο 5 Φεβρουαρίου 2011

Ευθύμιος (Μάκης) Ευθυμίου 1951-2011

Της Ποθητής Υμεναίου

Το πόσο καιρό έχεις να επικοινωνήσεις με κάποιον δεν έχει πολύ σημασία... Ανταλλάσσοντας ευχές με παλιούς γνωστούς στις αρχές του έτους ρώτησα "Τι νέα από το Μάκη;" "Έχει χαθεί ήταν η απάντηση από όλους". Θα τον πάρω στη γιορτή του στις 20 Ιανουαρίου σκέφτηκα....αλλά δυστυχώς δεν το έκανα. Αντ' αυτού πριν λίγες μέρες δέχτηκα εγώ ένα τηλεφώνημα...
Τον Μάκη τον γνώρισα όταν μετακόμισα στο Μοσχάτο. Το θυμάμαι σαν να έγινε χτες: είχα χαθεί περπατώντας ένα μεσημέρι στη νέα μου γειτονιά.. Τότε δεν υπήρχαν και τα κινητά στη ζωή μας (ναι τόσοοο παλιά) και καθότι μεσημέρι ήταν τα μαγαζιά κλειστά. Τότε είδα το Σκακιστικό Όμιλο Μοσχάτου με την πόρτα ορθάνοιχτη. Μπα υπάρχουν και σκακιστικοί σύλλογοι; σκέφτηκα. Από τη τζαμαρία φαινόταν ένα γραφείο με ένα έντονο πορτοκαλί τηλέφωνο πάνω (με καντράν βέβαια!). Σούπερ! Θα ειδοποιήσω τους δικούς μου να έρθουν να με μαζέψουν.
Μπαίνοντας όμως μέσα ψιλοκόλλησα καθώς αντίκρυσα ένα τύπο με μακριά πυκνά μαύρα μαλλιά πάνω από μία σκακιέρα να "παίζει" μόνος του! Ωχ! σκέφτηκα.. περπατούσα όμως πολύ ώρα και είχα ανάγκη το τηλέφωνο. Αφού ενημέρωσα τους δικούς μου με ρώτησε. "Σκάκι παίζεις;" (Η ανάγκη για νεάνιδες βλέπετε είναι διαχρονική...) Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα.
Ο Μάκης ήταν κυριολεκτικά η ψυχή του συλλόγου. Αυτός έμαθε σκάκι στα νέα παιδιά - και όχι μόνο - του Σ.Ο.Μ. (Κοντόπουλος, Χαλάς, Σαράντος, Βρουβάκης, Τόλης, Παυλίδης, Αποστολίδης και σε πολλούς μαζέτες ακόμα...). ΄Όσο για μένα εκτός των άλλων μου έμαθε το αγαπημένο μου άνοιγμα και όταν άλλοι σχολίαζαν "τι της μαθαίνεις εκεί" η απάντησή του ήταν: " Μ' αυτές που παίζει μια χαρά είναι !!"
Το κυριότερο: ήταν πάντα εκεί! Ό,τι ώρα της μέρας να πέρναγες...και της νύχτας συχνά. Αλλά και αν δεν ήταν χτυπούσες απλά το κουδούνι, σου πέταγε τα κλειδιά από το μπαλκόνι και σε λίγο κατέβαινε κι αυτός. (έμενε ακριβώς πάνω από το παλιό και αγαπημένο εντευκτήριο του Σ.Ο.Μ.)
Δε θα ξεχάσω τις ..."διδακτικές ερωτήσεις" του τύπου: πώς μπορεί ο Λευκός να φάει το στημένο πιονάκι; ή "το Σαχ του μαζέτα" που για κάποιο διάστημα νόμιζα ότι ήταν το σαχ του Ίππου ή " το τελευταίο κόλπο" (Ζούλα σε καταχαμένη θέση). Δε θα ξεχάσω επίσης τα ατέλειωτα μπλιτσάκια πάντα με το μπλοκάκι δίπλα για την καταγραφή του σκορ (περιέργως όταν έχανε εξαφανιζόταν η σχετική σελίδα). Επίσης όταν έχανε ένα μπλιτς έλεγε:" Δε θα φύγεις μέχρι να μου πάρεις ακόμα μία...δεν είναι σωστό να κερδίζεις μια και να φεύγεις". Θυμάμαι ακόμα τα τηλεφωνήματα τα απογεύματα του Σαββάτου προκειμένου να συγκεντρώσει την ομάδα για την Κυριακή. Αρχηγός της ομάδας για χρόνια, προπονητής και σημείο αναφοράς για το Σ.Ο.Μ.
Κάτι η συνολική του παρουσία, κάτι το έντονο βλέμμα του, κάτι οι πολλές ζούλες στο παιχνίδι του, δεν ήθελε και πολύ για να του δοθεί το παρατσούκλι: "Rasputin". Ο Μάκης ήταν λιγομίλητος, όμως από τα λεγόμενά του διαφαινόταν ξεκάθαρα η ανεπτυγμένη αίσθηση του χιούμορ. Ήταν ένας καλός άνθρωπος που του έκατσε μια παρτίδα με δύσκολη θέση από την αρχή. Το σκάκι ήταν ίσως το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής του και το αντίδοτο της μοναξιάς του για πολλά χρόνια. Πιστεύω πως αν είχε τη δυνατότητα θα συμμετείχε σε περισσότερους αγώνες. Τα τελευταία χρόνια είχε απομονωθεί...Ελπίζω εκεί πάνω, παρέα με τους παλιούς του φίλους και αντιπάλους (Ποτέα, Παπαθεοδώρου, Παϊδούση, Σαχταχτίνσκι και τους υπολοίπους ) να παίζουν καλές παρτίδες... Αντίο Μάκη...Σ' ευχαριστούμε.

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μάκη, δεν έπιασε δυστυχώς η τελευταία ζούλα σου στον μάυρο ιππότη...
Σ' ευχαριστούμε για όλα. Θα σε θυμόμαστε για πάντα!

Βαγγέλης Τόλης

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ είπε...

Ο Μάκης...Ιδιόρρυθμος και μονήρης, αλλά πάντα παρών στα της ομάδας, με υποβολιμαίο χιούμορ και αυτοσαρκασμό, ο κέρβερος του ΣΟΜοσχάτου. Πράγματι, όσες φορές κι αν ρώτησα, όλοι μου έλεγαν "έχει χαθεί".
Να είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει.

Παναγιώτης Φρεντζάς είπε...

Καλό ταξίδι, Μάκη...
Όπως τα λέει η Τάνια είναι, ο Μάκης ήταν η ψυχή του ΣΟ Μοσχάτου. Παρότι ήταν όντως δύσθυμος και εν μέρει απρόβλεπτος στις αντιδράσεις του, είχα συνεργασθεί μια χαρά μαζί του τους λίγους μήνες που έκανα τον προπονητή στον σύλλογό του. Μακάρι να ήταν και άλλοι αράγοντες τόσο "δύσθυμοι".

Παναγιώτης Φρεντζάς είπε...

Καλό ταξίδι, Μάκη...
Όπως τα λέει η Τάνια είναι, ο Μάκης ήταν η ψυχή του ΣΟ Μοσχάτου. Παρότι ήταν όντως δύσθυμος και εν μέρει απρόβλεπτος στις αντιδράσεις του, είχα συνεργασθεί μια χαρά μαζί του τους λίγους μήνες που έκανα τον προπονητή στον σύλλογό του. Μακάρι να ήταν και άλλοι αράγοντες τόσο "δύσθυμοι".

Ανώνυμος είπε...

Πολλά χρόνια είχα να τον δω.Θυμάμαι όταν ήμουν χειριστής του Mephisto στην ΕΦΕΤ που είχε κάνει ισοπαλία με το μηχάνημα με ωραία παρτίδα.Το άγριο παρουσιαστικό του και η αναπηρία του ξεγελούσαν αλλά ήταν πολύ ωραίος τύπος και καλός σκακιστής.
Μπαρμπής Θανάσης

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΛΕΞΑΚΗΣ είπε...

ΤΟ ΜΑΚΗ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΣΑ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΟ 80 .ΠΟΛΥ ΙΣΧΥΡΟΣ ΜΑΙΤΡ ΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ ΤΑ ΚΑΛΑ ΕΚΕΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ.ΜΕΛΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΙΣ ΕΣΤΙΑΣ Ν ΣΜΥΡΝΗΣ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΗ ΟΜΑΔΑ,ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΠΗΓΕ ΜΟΣΧΑΤΟ,ΗΓΕΤΗΣ ΚΑΙ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ.ΠΗΓΑΙΝΑ ΣΥΧΝΑ ΠΑΙΖΑΜΕ ΜΠΛΙΤΣ ΓΙΝΟΤΑΝ ΧΑΜΟΣ ΠΟΛΥ ΓΕΛΙΟ ΕΙΧΕ ΦΟΒΕΡΟ ΧΙΟΥΜΟΡ.ΗΤΑΝ ΨΥΧΟΥΛΑ ΜΕ ΟΛΗ ΤΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΛΕΞΗΣ ΟΛΟΣ Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΜΟΣΧΑΤΟΥ ΗΤΑΝ Ο ΜΑΚΗΣ.ΒΟΗΘΗΣΕ ΠΟΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΑ ΕΚΕΙ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥΣ.ΑΡΚΕΤΕΣ ΒΡΑΔΙΕΣ ΜΕ ΤΟ ΜΑΚΗ ΠΑΝΤΑ ΟΜΟΡΦΑ ΜΕ ΠΟΛΥ ΓΕΛΙΟ,ΣΗΜΕΡΑ ΒΡΑΔΥ ΔΑΚΡΥΣΑ, ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΤΙ ΘΑ ΣΚΑΡΩΝΕΙ ΕΚΕΙ ΠΑΝΩ Ο ΡΑΣΠΟΥΤΙΝ ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ. ΜΕ ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΕ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΕΣ ΨΥΧΟΥΛΕΣ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΣΑ ΣΤΟ ΣΚΑΚΙ. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΛΕΞΑΚΗΣ

Σπ. Ιλαντζής είπε...

Πολύ δυσάρεστο το ότι χάθηκε και ο Μάκης... Είχα επίσης χρόνια να τον ακούσω και αναρωτιόμουν αν είχε επιδεινωθεί η υγεία του.
Όπως σωστά γράφει και ο Δημήτρης, ο Μάκης ήταν αρχηγός και "ψυχή" και της Εστίας Ν. Σμύρνης (πριν πάει στο Μοσχάτο), απ'όπου ξεκίνησα και εγώ σαν έφηβος. Τον θυμάμαι σαν ένα πολύ ευγενικό άνθρωπο, χαμηλών τόνων, με χιούμορ και πολύ καλή σκακιστική κουλτούρα. Από τα σχόλιά σας έμαθα και το ότι υπήρξε δάσκαλος της Τάνιας (Υμ.) και του Βασίλη (Σαράντου).
Ας είναι αναπαυμένος...

Ανώνυμος είπε...

Ο Μάκης δε δίδαξε μόνο σκάκι αλλά με το πάθος, την αγωνιστικότητα, την ευγένεια, και το ήθος που τον διέκριναν, τα οποία μας μετέδωσε ως "δάσκαλος", μας βοήθησε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. 'Αλλωστε αυτή είναι η αξία του αθλήματος που τόσο αγάπησε και μας έκανε να αγαπήσουμε. Θα είσαι πάντα στις καρδιές μας.
Ελπίζω να μας έχεις συγχωρέσει που δε βρεθήκαμε κοντά σου τα τελευταία χρόνια, αλλά έφυγες τόσο ξαφνικά...Σε ευχαριστούμε που έγινες κομμάτι της ζωής μας...
Εύχομαι όλοι μας στα δύσκολα να μην τα παρατάμε και να δοκιμάζουμε πάντα "ένα τελευταίο κόλπο" όπωσ σοφά έλεγες...
Ο μαθητής σου, Βρουβάκης Ματθαίος

Δημήτρης Παυλίδης είπε...

Βλέπω πολύ καθυστερημένα το όμορφο άρθρο της Τάνιας, αν και πληροφορήθηκα το γεγονός όταν συνέβη...

Μάκη, ένα ευχαριστώ θέλω να σου πω μόνο, ήσουν αλήθεια η ψυχή του συλλόγου, επί πάρα πολλά χρόνια! Ο άνθρωπος που όποτε και να θέλαμε να πάμε στον όμιλο, ήταν πάντα εκεί, καλόκαρδος και έτοιμος να βοηθήσει! Από παιδιά μέχρι που μεγαλώσαμε...

Να ξέρεις ότι θα σε θυμόμαστε πάντα!

Ανώνυμος είπε...

Thank you for everything Μάκη. Your dedication to chess was remarkable and touched the life of many persons.

Δημοσίευση σχολίου

d